Jak radzić sobie z trudnymi emocjami dzieci
- Rozmawiaj ze swoim dzieckiem o emocjach, o tym co mu się nie podoba, a co mu się podoba, jakie ma pomysły na zmianę tego co mu się nie podoba. Co je smuci, cieszy, denerwuje. Czy jest rozżalone, wściekłe, rozczarowane.
- Pamiętaj, że nie ma złych emocji, akceptuj wszystkie emocje, ucz dzieci radzić sobie z nimi w akceptowany społecznie sposób
- Nie zaprzeczaj emocjom dzieci, pytaj co się wydarzyło, dziel się doświadczeniem, nie przepytuj, ale rozmawiaj
- Nazywaj emocje dziecka: „Musiałeś być naprawdę wściekły skoro uderzyłeś kolegę. Nie chcę żebyś go bił. Zastanówmy się jak inaczej możesz rozładować swoją wściekłość. Jakie masz propozycje które nie zrobią ani jemu ani tobie krzywdy?”
- Wzmacniaj pozytywne zachowania „jestem dumny, że poradziłeś sobie ze swoją złością, to wymagało wielkiego wysiłku z Twojej strony”
- Dzieci uczą się przez naśladowanie zachowań dorosłych. Jeśli widzą ważne dla siebie osoby dorosłe, które nie radzą sobie z silnymi emocjami, tłumią je, wypierają, rozładowują w nieakceptowany społecznie sposób istnieje duże prawdopodobieństwo, ze też tak się zachowają w sytuacji kryzysowej. Pokazuj im różne sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami. Naucz się przyznawać do błędów „słuchaj to było niefajne, że na Ciebie nakrzyczałam. Byłam zła na Ciebie i nie umiałam nad sobą zapanować. Już się uspokoiłam. Porozmawiajmy jeszcze raz.”
- Nawiąż żywą, autentyczną relację z dzieckiem, nie skupiaj się tylko na ocenieniu, krytykowaniu, stawianiu warunków. Mów, że je kochasz, naucz się przepraszać, wtedy one też nauczą się przepraszać innych.
- Kuj żelazo póki zimne. Nie rozmawiaj z dzieckiem kiedy jesteś wzburzony, daj sobie czas , żeby ochłonąć i nabrać dystansu. Otwórz się na to co mówi, zapytaj o pomysły rozwiązań. Jeśli czujesz, że rozmowa zmierza w niewłaściwym kierunku przerwij ją, dokończysz jak oboje będziecie gotowi. Pamiętaj, żeby znaleźć odpowiednią ilość czasu i spokojne miejsce, ważny jest ton głosu i gotowość do słuchania a nie oceniania. Jeśli chcesz poznać swoje dziecko, dać mu szanse mówić o swoich emocjach, nie oceniaj tego co mówi („przesadzasz”, „tak na pewno nie było”). Dziecko kłamie kiedy wie , że dorośli nie zaakceptują prawdy. Tylko wtedy kiedy znamy prawdę możemy szukać konstruktywnych rozwiązań. Nie karz dziecka za powiedzenie prawdy. Niech to będzie dla Was okazja do rozmowy i refleksji.
Oprac. I.Beger-Smurzynska